Μανιφέστο

Φέτος (2024) συμπληρώνουμε 50 χρόνια αδιασάλευτης και αδιάλειπτης λειτουργίας της Δημοκρατίας. Σ’ αυτό το μισό αιώνα πετύχαμε πολλά ως έθνος. Πράγματα που σήμερα μας φαίνονται δεδομένα, όπως η ομαλή διεξαγωγή των εκλογών και η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία πριν από μόλις μισόν αιώνα δεν ήταν καθόλου αυτονόητα.  

Αν όμως σε πολιτικό επίπεδο επικράτησε σταθερότητα και καταφέραμε επιτέλους να εμπεδώσουμε τη Δημοκρατία, δυστυχώς η πρόοδος αυτή δε συνοδεύτηκε από αντίστοιχη οικονομική ανάπτυξη.

Τα πακέτα Ντελόρ και τα Μ.Ο.Π της δεκαετίας του ’80, που προορίζονταν για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών και την ανασυγκρότηση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας εν γένει, γίνανε αντιπαραγωγικά διακοποδάνεια, γυαλιστερές Μερσεντές και πανέρια με λουλούδια στα μπουζούκια, προλειαίνοντας το έδαφος για την οικονομική καταστροφή που θ’ επακολουθούσε.

Κάποια δειλά μεταρρυθμιστικά βήματα που γίναν τη δεκαετία του ’90 και ως τα μέσα του 2000 μείναν ανολοκλήρωτα λόγω της σθεναρής αντίστασης των θυλάκων συντηρητισμού κ οπισθοδρόμησης, που εν πολλοίς διαφεντεύουν ακόμα κ σήμερα τη δημόσια διοίκηση, κρατώντας όμηρο όλη τη χώρα. Η αβελτηρία των κυβερνήσεων του 2ου μισού της δεκαετίας του 2000, η ολιγωρία των πρώτων μνημονιακών κυβερνήσεων και οι αυταπάτες περί περήφανης διαπραγμάτευσης των επόμενων μας φέρανε κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού.

Τα τελευταία 4 χρόνια γίναν ομολογουμένως κάποιες φιλότιμες προσπάθειες, κυρίως στον ψηφιακή μετασχηματισμό κ την πολιτική προστασία. Όμως, σε μια εποχή που οι ραγδαίες εξελίξεις επιβάλλουν ταχύτατες αποφάσεις και αντίστοιχη ευελιξία, η χώρα βαδίζει άτολμα με βήμα σημειωτόν.

Η κοινωνία παραμένει δέσμια μια ισχνής αλλά θορυβώδους, κακομαθημένης μειοψηφίας, που έχει μάθει να πατά στην κυριολεξία επί πτωμάτων, όπως απέδειξαν πρόσφατα τα Τέμπη, προκειμένου να διασφαλίσει τα κακώς κεκτημένα, αυστηρώς συντεχνιακά μικροσυμφέροντά της. 

-Το λεγόμενο Πανεπιστημιακό άσυλο, κατ’ ουσίαν ένα άντρο ανομίας, αντιμετωπίζεται σαν ιερό τοτέμ, παρακωλύοντας την εύρυθμη εκπαιδευτική κ ερευνητική λειτουργία των πανεπιστημίων μας. 

-«Πορείες» των 50 ατόμων παραλύουν τις πόλεις μας για ώρες, αφαιρώντας πολύτιμες εργατοώρες, μειώνοντας την παραγωγικότητα κ υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής της πλειοψηφίας. 

-Η αξιολόγηση, πράγμα αυτονόητο για κάθε εργαζόμενο διαχρονικά κ παγκοσμίως, αποτελεί στο Δημόσιο της χώρας μας ταμπού. Άπαξ κ προσληφθείς, δεν απολύεσαι με τίποτα! 

-Οι εκπαιδευτικοί, οι άνθρωποι που έχουν επιφορτιστεί να εκπαιδεύουν αλλά κ να αξιολογούν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουμε ως κοινωνία, τα παιδία μας, αρνούνται να αξιολογηθούν οι ίδιοι, κ αντί η Πολιτεία να τους την επιβάλει, διαβουλευόμαστε εδώ κ 4 χρόνια για το πώς κ αν θα γίνει μια υποτυπώδης αξιολόγηση. Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, κοσκινίζει…

Ο Δαρβίνος μας διδάσκει ότι δεν επιβιώνει πάντα ο πιο δυνατός, αλλά ο πιο ευπροσάρμοστος. 

Σ’ ένα κόσμο πιο ευμετάβλητο από ποτέ, που απαιτεί άλματα προς τα μπρος, εμείς επιλέγουμε να κυνηγάμε την ουρά μας. Ενώ όλος ο κόσμος συζητά για την τεχνητή νοημοσύνη κ κβαντικούς υπολογιστές, εμείς συζητούμε για το αν είναι καλές ή κακές οι βόμβες μολότωφ. 

Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει μια απολογητική, φοβική, ενοχική στάση απέναντι στην ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, που έχει επικρατήσει ολοκληρωτικά μεταπολιτευτικά. Αρνείται να εφαρμόσει ακόμα και νόμους ψηφισμένους από την ίδια, φοβούμενη το λεγόμενο «πολιτικό κόστος».

Όμως με το «τι θα πεί ο κόσμος» δεν βάφονται αυγά.

Τώρα είναι η ώρα της δράσης. Ήρθε η ώρα επιτέλους ν’ αποφασίσουμε:

Εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας για να μεταναστεύουν ή επιθυμούμε να δημιουργήσουμε ένα ευνοϊκό περιβάλλον όπου θα μπορούν να εργαστούν αξιοπρεπώς κ να προοδεύσουν στην πατρίδα μας;
Ενώ μια πλειάδα ελληνικών προϊόντων με Ο.Π. είναι περιζήτητα στα πέρατα της γης, παρατηρούνται σημαντικές ελλείψεις σε εργατικά χέρια στον αγροτικό και γεωργικό τομέας. Κάτι κάνουμε λάθος!
Μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία το επακόλουθο κύμα από-παγκοσμιοποίησης κ απεξάρτησης της παραγωγής από «απρόβλεπτες» χώρες, σαν τη Ρωσία κ την Κίνα, μπορεί να μας ξαναβάλει στο προσκήνιο. Είμαστε έτοιμοι;
Στον τομέα μου, την Ιατρική, χώρες από το πρώην Ανατολικό μπλοκ, ακόμα κ η γειτονική μας Τουρκία, εκμεταλλεύονται στο έπακρο τα πολλαπλά οφέλη του Ιατρικού τουρισμού. Εμείς;
Νεοφυείς Start- ups ξεπηδούν καθημερινά. Έχουμε διαμορφώσει το κατάλληλο περιβάλλον για να τις προσελκύσουμε στη χώρα μας;

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλες φωνές ανέξοδης διαμαρτυρίας, αλλά από τεκμηριωμένες, σύγχρονες προτάσεις και από εφικτές, δοκιμασμένες λύσεις, με όραμα το αύριο.

Σε επίπεδο εξαγγελιών με το κυβερνόν κόμμα δεν μας χωρίζει η ιδεολογική άβυσσος που μας χωρίζει από όλα τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, των οποίων οι προσλαμβάνουσες ανήκουν σε προηγούμενες δεκαετίες, αιώνες ή κ χιλιετίες. Μας χωρίζει όμως η αποφασιστικότητα κ η πυγμή που δεσμευόμαστε να επιδείξουμε προκειμένου η χώρα ν’ απαγκιστρωθεί οριστικά από αγκυλώσεις κ στρεβλώσεις του παρελθόντος, που την κρατούν καθηλωμένη δεκαετίες πίσω.

Η πολιτικά ορφανή και κομματικά ανέστια Ελλάδα της πρωτοβουλίας, της καινοτομίας και της εξωστρέφειας πρέπει επιτέλους ν’ αποκτήσει μια στέγη. 

Τολμήστε μαζί μας την επανάσταση του αυτονόητου, το άλμα προς τα πάνω, τη φυγή προς τα μπρος!

ΠΙΟ ΨΗΛΑ, ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΆ, ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ!