Αν και η πατρότητα της φράσης “όλα είναι σχετικά” αποδίδεται στον Αϊνστάιν, η γενική αλήθεια που εκφράζει εύλογα μπορεί να την κατατάξει σε προϊόν λαϊκής σοφίας. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση του θυμόσοφου ελληνικού λαού το επίπεδο ικανοποίησης από μια κυβέρνηση και από το επίπεδο διαβίωσης που αυτή του εξασφαλίζει (και συνεπώς το ενδεχόμενο επανεκλογής της) είναι σαφέστατα σχετικά.
Η παρούσα κυβέρνηση αν έχει δύο επιτεύγματα να επαίρεται για την πρώτη της τετραετία (γιατί για τη δεύτερη τετραετία εκκρεμεί ακόμα η ανεύρεση του πρώτου επιτεύγματος) αναμφίβολα αυτά είναι ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η πολιτική προστασία. Πράγματι, η αναβάθμιση του gov.gr σε πλατφόρμα πολλαπλών χρήσεων έλυσε πολλά από τα γραφειοκρατικής φύσης προβλήματα που χρονίζανε και ταλαιπωρούσαν τους Έλληνες πολίτες για δεκαετίες, κάνοντάς τους μπαλάκι από υπηρεσία σε υπηρεσία και μειώνοντας τη συνολική παραγωγικότητα της χώρας, αφού σε αυτό το φαύλο λαβύρινθο χανόντουσαν αναρίθμητες εργατοώρες.
Από την άλλη μεριά η πολιτική προστασία, όπως απέδειξε με τον δραματικότερο τρόπο η τραγωδία στο Μάτι, ήταν ως το 2019 στη χώρα μας άγνωστη έννοια. Με την εισαγωγή του 112 και γενικά τα βήματα που γίνανε για το συντονισμό στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια δεν θρηνούμε εκατόμβες νεκρών, αλλά σποραδικές ανθρώπινες απώλειες, συνοδευόμενες φυσικά από μεγάλες υλικές καταστροφές και απώλειες φυσικού πλούτου και κάλους.
Όμως δυστυχώς αυτά αποτελούν τα μοναδικά σημαντικά, άξια αναφοράς επιτεύγματα της παρούσας κυβέρνησης. Μετά από μισή δεκαετία στα ηνία της χώρας οι επιτυχίες που έχει να επιδείξει σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς είναι πενιχρές.
Πανθομολογούμενα η Παιδεία μας παραπαίει. Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στην κατάταξη της P.I.S.A. Αρκεί να συνομιλήσει με κάποιον νέο που φοιτά σε οποιαδήποτε βαθμίδα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος για γενικής φύσεως ζητήματα, για Ιστορία, πολιτική ή οικονομία, να τον ρωτήσει τί είναι το γερούνδιο και ποιός ήταν ο Σεφέρης, ώστε να το διαπιστώσει.
Αντιστοίχως, οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό τα τελευταία χρόνια έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Νοσοκομεία με πληθυσμό αναφοράς νομούς ολόκληρους στερούνται κάλυψης σε βασικές ειδικότητες, όπως είναι οι παθολόγοι και οι παιδίατροι. Εύλογη η πτώση επιπέδου των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας και η συνεπακόλουθη πτώση του προσδόκιμο ζωής μας (όπου κάποτε πρωτεύαμε).
Και φυσικά εκεί όπου η κυβέρνηση αδυνατεί να διεκδικήσει δάφνες επιτυχίας είναι το πεδίο της Οικονομίας, όπου παρά τη δεκαετή κρίση και τη μεταναστευτική αφαίμαξη που προήλθε από αυτή, εξακολουθούμε ως χώρα εμμονικά να αναπαράγουμε το ίδιο αντιπαραγωγικό, κρατικοδίαιτο μοντέλο που μας οδήγησε στο χείλος της χρεωκοπίας, αναμένοντας καρτερικά την επόμενη (πιθανόν το 2032), αντί να προσπαθήσουμε να γίνουμε πιο παραγωγικοί, εξωστρεφείς, καινοτόμοι.
Πριν μισό αιώνα η μισή υφήλιος κυριολεκτικά λιμοκτονούσε. Ήπειροι ολόκληρες ζούσαν κάτω από το όριο φτώχειας, με τους πληθυσμούς τους να αγωνίζονται για την επιβίωση τους.
Αντιθέτως, την ίδια εκείνη περίοδο η χώρα μας γνώριζε μια πραγματική οικονομική κοσμογονία (ανεξαρτήτως αν αυτή δεν συνοδευόταν από αντίστοιχη πολιτική πρόοδο), έχοντας παγκοσμίως το δεύτερο μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ, πίσω μόνο από την Ιαπωνία.
Σήμερα μόλις το ένα δέκατο του παγκόσμιου πληθυσμού κινδυνεύει με λιμοκτονία, εμείς δε είμαστε σχεδόν ουραγοί σε όλους τους δείκτες της ΕΕ, με τάση περαιτέρω πτώσης. Εν ολίγοις, ο κόσμος προόδευσε ερήμην μας.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι παρά την επίγνωση αυτής της δημογραφικής, οικονομικής και πολιτισμικής του συρρίκνωσης ο ελληνικός λαός στέκει απαθής, αμέτοχος, αδρανής παρατηρητής των παγκόσμιων εξελίξεων.
Την εποχή που το σύμπαν σπινιάρει εμείς έχουμε πιάσει στασίδι στον καφενέ, κοιτώντας αμέριμνοι τα πλοία και τα τρένα να περνούν το ένα πίσω από το άλλο, μετρώντας τις χαμένες μας ευκαιρίες.
Την ώρα που οι άλλοι αγωνίζονται στον παγκόσμιο στίβο, εμείς αρκούμαστε να τους παρακολουθούμε νωχελικά, θωπεύοντας εναλλάξ μπεγλέρι και μουστάκι, καθήμενοι αναπαυτικά στο θεωρείο μας.
Όμως δεν παίρνει μετάλλιο οποίος παρακολουθεί τον αγώνα, αλλά όποιος μετέχει σε αυτόν. Και μεις φοβόμαστε μην ιδρώσουμε τη φανέλα και πουντιάσουμε. Στερούμενοι φιλοδοξιών και αρκούμενοι σε αυτή την παθητική, εξ αποστάσεως παρακολούθηση της κούρσας των άλλων, των πρωταγωνιστών.
Απολαμβάνοντας αυτάρεσκα τον ήλιο, τη θάλασσα και τα επιδόματα που άκοπα λαμβάνουμε.
Ευλογώντας τα επιτελικά μας γένια.
Επαναπαυμένοι στα αρχαία μας κλέη.
Πτωχοί πλην τίμιοι.
Άλλωστε, όλα είναι σχετικά.
Πηγή: Capital.gr
